επικυλιω...

    ἐπικυλίω...

    ἐπικυλινδέω, ἐπικῠλίω

    1) скатывать, наваливать

(πέτρους ἐπί τινα Xen. и πέτρας τινί Polyb.)

; pass. скатываться

    

(τὸ σιτίον εἰς τὸν στόμαχον ἐπικυλινδεῖται Plut.)

    2) нагромождать

    

(τόκοι τόκοις ἐπικυλισθέντες Plut.; ἐπικυλινδείσθω καὴ ὅ Παρνασός, sc. τῇ Οἴτῃ Luc.)

    3) катиться

    

(κύματα ἐπικυλινδοῦντα Luc.)